ദൈവത്തിന്‍റെ മകന്‍
എന്‍റെ വിരലില്‍തൂങ്ങി ,അവന്‍ പിച്ചവച്ചുതുടങ്ങി ..
പച്ച പുല്‍ത്തകിടിയില്‍ ഞാനവനെ നടത്തിച്ചു ..
അവന്‍ നടന്നു ...എന്നെവിശ്വസിച്ച് ...എന്നോടൊപ്പം .
ഞാന്‍ അവനായ് എന്‍റെ വേഗത കുറച്ചു .
പലപ്പോഴും ബലമില്ലാത്ത പിഞ്ചു മുട്ടുകള്‍ മടങ്ങി ,അവന്‍
വീഴാന്‍പോയി ,പക്ഷേ വീണില്ല ...
എന്‍റെ വിരല്‍തുമ്പു അവനു താങ്ങായി ,ശക്തി നല്‍കി ...
നിമിഷങ്ങള്‍ മാറി മാറി വന്ന ദിവസങ്ങളിലൂടെ അവന്‍ സ്വന്തം
കഴിവില്‍ നടക്കാന്‍ പഠിച്ചു .
ആദ്യം മൃദുവായ പ്രതല ത്ത് ,,പിന്നെ പരുക്കന്‍ തറകളിലും ...
പരുക്കന്‍ യാഥാര്‍ ദ്ധ്യ ങ്ങളിലും ...
സ്വയം ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത ശക്തിയില്‍ .
പക്ഷേ ഞാനപ്പോഴും എപ്പോഴും അവനു നല്‍കിയതും നല്‍കാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചതും എല്ലാം മൃദുവായതായിരുന്നു .
കാലം കടന്നുപോയി ...
എന്‍റെ വിരലുകള്‍ക്ക് ഇപ്പോള്‍ ശക്തി ക്ഷയിച്ചു .
അവന്‍ എനിക്കു കൈകള്‍ നീട്ടി തരുന്നു ...എന്‍റെ ശരീരത്തിനെ താങ്ങാന്‍ .
അവന്‍ എനിക്കായി ഇപ്പോള്‍ അവന്‍റെ വേഗത കുറച്ചിരിക്കുന്നു ....
എന്‍റെ ഓരോ ചുവടു വയ്പ്പുകളുടെയും ബല ത്തിനായി .
അവന്‍റെ തൂവാല കൊണ്ടുപോലും എന്‍റെ മുഖത്തെ വേവലാതികള്‍
അവന്‍ തുടച്ചു മാറ്റുന്നു ...
അതിലൊക്കെ ആര്‍ദ്രമാകുന്ന ഹൃദയത്തോടെ ,,ആശ്വാസത്തോടെ
ഒന്നു ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നു ...
അന്നു ഞാന്‍ അവനു മൃദുവായി നല്‍കിയതൊക്കെ കൂടിച്ചേര്‍ന്നു അവന്‍റെ ഹൃദയത്തെ മൃദുലമാക്കിയിരിക്കുന്നു .
അവന്‍ എന്‍റെ മാത്രം മകനല്ല ........
ദൈവത്തിന്‍റെയും .......
എന്‍റെ വിരലില്‍തൂങ്ങി ,അവന്‍ പിച്ചവച്ചുതുടങ്ങി ..
പച്ച പുല്‍ത്തകിടിയില്‍ ഞാനവനെ നടത്തിച്ചു ..
അവന്‍ നടന്നു ...എന്നെവിശ്വസിച്ച് ...എന്നോടൊപ്പം .
ഞാന്‍ അവനായ് എന്‍റെ വേഗത കുറച്ചു .
പലപ്പോഴും ബലമില്ലാത്ത പിഞ്ചു മുട്ടുകള്‍ മടങ്ങി ,അവന്‍
വീഴാന്‍പോയി ,പക്ഷേ വീണില്ല ...
എന്‍റെ വിരല്‍തുമ്പു അവനു താങ്ങായി ,ശക്തി നല്‍കി ...
നിമിഷങ്ങള്‍ മാറി മാറി വന്ന ദിവസങ്ങളിലൂടെ അവന്‍ സ്വന്തം
കഴിവില്‍ നടക്കാന്‍ പഠിച്ചു .
ആദ്യം മൃദുവായ പ്രതല ത്ത് ,,പിന്നെ പരുക്കന്‍ തറകളിലും ...
പരുക്കന്‍ യാഥാര്‍ ദ്ധ്യ ങ്ങളിലും ...
സ്വയം ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത ശക്തിയില്‍ .
പക്ഷേ ഞാനപ്പോഴും എപ്പോഴും അവനു നല്‍കിയതും നല്‍കാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചതും എല്ലാം മൃദുവായതായിരുന്നു .
കാലം കടന്നുപോയി ...
എന്‍റെ വിരലുകള്‍ക്ക് ഇപ്പോള്‍ ശക്തി ക്ഷയിച്ചു .
അവന്‍ എനിക്കു കൈകള്‍ നീട്ടി തരുന്നു ...എന്‍റെ ശരീരത്തിനെ താങ്ങാന്‍ .
അവന്‍ എനിക്കായി ഇപ്പോള്‍ അവന്‍റെ വേഗത കുറച്ചിരിക്കുന്നു ....
എന്‍റെ ഓരോ ചുവടു വയ്പ്പുകളുടെയും ബല ത്തിനായി .
അവന്‍റെ തൂവാല കൊണ്ടുപോലും എന്‍റെ മുഖത്തെ വേവലാതികള്‍
അവന്‍ തുടച്ചു മാറ്റുന്നു ...
അതിലൊക്കെ ആര്‍ദ്രമാകുന്ന ഹൃദയത്തോടെ ,,ആശ്വാസത്തോടെ
ഒന്നു ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നു ...
അന്നു ഞാന്‍ അവനു മൃദുവായി നല്‍കിയതൊക്കെ കൂടിച്ചേര്‍ന്നു അവന്‍റെ ഹൃദയത്തെ മൃദുലമാക്കിയിരിക്കുന്നു .
അവന്‍ എന്‍റെ മാത്രം മകനല്ല ........
ദൈവത്തിന്‍റെയും .......
